Ο πραγματικά ελεύθερος εαυτός
Ο πραγματικά ελεύθερος εαυτός...
Ένα σημαντικό ερώτημα που αναλογίζομαι συχνά είναι πως θα μπορούσαμε να προστατέψουμε τον εαυτό μας από τους άλλους σημαντικούς ανθρώπους της ζωής μας με τους οποιούς σχετιζόμαστε αλλά και καθοριζόμαστε. Συχνά στις συνεδρίες συμβουλευτικής και θεραπείας οι άνθρωποι έρχονται ανύμποροι και κατακερματισμένοι, συχνά σε ρόλο θύματος να έχουν θυσιάσει όπως οι ίδιοι αναφέρουν, προσωπικά όνειρα θέλω και ελπίδες για να διατηρήσουν σχέσεις αγάπης και αφοσίωσης. Πολύ συχνά αναφέρουν ότι δίνουν πολλά και παίρνουν λίγα. Παραπονιούνται , είναι θυμωμένοι για τη ζωή που δεν μπορούν να ζήσουν επειδή οι άλλοι τους εμποδίζουν, δεν τους αφήνουν , τους πιέζουν ή προβάλλουν πάνω τους απαιτήσεις τις οποίες εκείνοι πρέπει να εκπληρώσουν προκειμένου να διατηρήσουν την αποδοχη, την εκτίμηση ή ακόμα και την αγάπη τους. Υποχωρούν στα δικά τους θέλω, λένε σπάνια όχι και προσπαθούν να μην χαλάνε χατήρια για να ικανοποιήσουν τις προσδοκίες των παιδιών τους, του συζύγου ή της συζύγου, των γονιών ή των φίλων. Όταν οι ίδιοι ρωτούνται για πιο λόγω νομίζουν ότι εμπίπτουν σε αυτή τη συμπεριφορά και πολλές φορές στάση ζωής, απαντούν συνήθως με τον εξής τρόπο.. ''Γιατί δεν θέλω να προκαλέσω εντάσεις, γιατί δεν θέλω να στεναχωρήσω κάποιον ή γιατί απλά μπορώ να κάνω αυτό που ο σημαντικός άλλος μου ζητάει.
Για παράδειγμα νιώθω χρέος μου να υποκύπτω συνεχώς στις απαιτήσεις των παιδιών μου γιατί αισθάνομαι ότι πρέπει να καλύψω κάθε τους ανάγκη , να τα βοηθάω να τα υποστηρίζω συνέχεια και να τους ικανοποιώ οποιοδήποτε θέλω προκειμένου να δημιουργήσω μια καλή σχέση μαζί τους ή να δημιουργήσω ανθρώπους με συναισθηματική πληρότητα. Επίσης, θα κάνω αυτό που θέλουν οι γονείς μου έτσι ώστε να μη τους στεναχωρήσω καθώς τους οφείλω τόσα πολλά. Έδω υποβόσκει και ένα αίσθημα ενοχής. Το αποτέλεσμα είναι να συναντά κανείς υπερφορτωμένους γονείς με αίσθημα χρόνια κόπωσης ή καταπιεσμένα παιδιά με θυμό και αίσθημα απόπνηξης ή αφομοιώσης από τους γονείς. Συχνά βιώνουν ένα αίσθημα κενού και δεν νιώθουν ότι μπορούν να ελέγξουν τον εαυτό και τα συναισθήματα τους. Νιώθουν οτι δεν μπορούν να ορίσουν την ίδια τους τη ζωή ,νιώθουν θλίψη ακόμα και κατάθλιψη ενώ παράλληλα νιώθουν ένα αίσθημα πίεσης που πολλές φορές εκφράζεται και ως συναίσθημα πανικού και άγχους.
Ως ψυχολόγος αλλά και ως άνθρωπος θεωρώ πολύ σημαντικό παράγοντα ψυχικής υγείας, τη δυνατότητα να ζούμε μια ζωή που εμείς έχουμε επιλλέξει και ορίσει προσανατολισμένη στα δικά μας θέλω και προσωπικές ανάγκες. Φανταστείτε να πρέπει να φοράτε μια ζωή παπούτσια που σας είναι ασφυκτικά μικρά ή πάρα πολύ μεγάλα. Έτσι είναι όταν προσπαθούμε να χωρέσουμε το πόδι μας στο παπούτσι κάποιου άλλου μόνο και μόνο για να μας αγαπάει ή για να είναι ο ίδιος ικανοποιημένος. Πόσο παράλογη αξιώση φαίνεται η παραπάνω. Και όμως το κάνουμε τόσο συχνά που τελικά γίνεται μια κακή συνήθεια που μας απομακρύνει όλο και περισσότερο από την ουσία και τα προσωπικά μας θέλω. Τελικά μας κάνει να ζούμε μια ζωή ανελεύθερη , χωρίς το αίσθημα δύναμης και πληρότητας. Φανταστείτε τι θα γινόταν αν ο Άλμπερτ Αινσταιν ή ο Μότσαρτ δεν υπάκουαν τον βαθύ εσωτερικό εαυτό τους και ακολουθούσαν την νόρμα ή αυτό που οι άλλοι θεωρούσαν σωστό και πρέπον. Καμία καινοτομία δεν θα μπορούσε να υπάρχει και ο κόσμος δεν θα προχωρούσε προς την εξέλιξη του.
Ο λόγος που αποφάσισα να γράψω αυτό το άρθρο είναι για να σας κινητοποιήσω να αφουγκραστείτε τον βαθύ εσωτερικό εαυτό σας , τις βαθύτερες ανάγκες και τα θέλω σας. Για να σας αποτρέψω από μια δουλική ζωή, βολική ίσως για τους άλλους αλλά όχι για εσάς. Ελπίζω το παρών κείμενο να δράσει ως μια αφυπνιστική φωνή που θα φωνάζει δυνατά όχι. ΌΧΙ δεν θέλω να επισκεφτώ αυτόν το μακρινό συγγενή επειδή πρέπει. ΟΧΙ δεν θα φτιάξω μελομακάρονα και κουραμπιέδες αν έτσι λέει το έθιμο αν δεν έχω διάθεση. ΟΧΙ δεν θα παίξω με τα παιδιά μου τώρα που αισθάνομαι κουρασμένος-ή. ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΑ υποκύψω σε καμια απαίτηση που οι άλλοι μου ορίζουν αν αυτή η πράξη δεν έχει κάποιο νόημα και αξία για μένα.
Ο λόγος που αποφάσισα να γράψω αυτό το άρθρο είναι για να σας κινητοποιήσω να αφουγκραστείτε τον βαθύ εσωτερικό εαυτό σας , τις βαθύτερες ανάγκες και τα θέλω σας. Για να σας αποτρέψω από μια δουλική ζωή, βολική ίσως για τους άλλους αλλά όχι για εσάς. Ελπίζω το παρών κείμενο να δράσει ως μια αφυπνιστική φωνή που θα φωνάζει δυνατά όχι. ΌΧΙ δεν θέλω να επισκεφτώ αυτόν το μακρινό συγγενή επειδή πρέπει. ΟΧΙ δεν θα φτιάξω μελομακάρονα και κουραμπιέδες αν έτσι λέει το έθιμο αν δεν έχω διάθεση. ΟΧΙ δεν θα παίξω με τα παιδιά μου τώρα που αισθάνομαι κουρασμένος-ή. ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΑ υποκύψω σε καμια απαίτηση που οι άλλοι μου ορίζουν αν αυτή η πράξη δεν έχει κάποιο νόημα και αξία για μένα.
Κάθε φορά που πιάνετε τον εαυτό σας να πιέζεται , να νιώθει υποχείριο των άλλων ή θύμα. Ρωτήστε τον εαυτό σας αν αυτή η πράξη έχει πραγματικά κάποιο νόημα για μένα. Αν έχει αξία για μένα αυτό που μου ζητάν να κάνω. Και αν πραγματικά τελικά έχει αξία , αναρωτηθείτε αν μπορείτε να το κάνετε. Αν έχετε τα ψυχικά και σωματικά αποθέματα γι αυτό το χριστουγεννιάτικο τραπέζι με τους συγγενείς. Αν έχετε στη παρούσα φάση την αντοχή να κάνετε αυτό που σας ζητούν. Πιστέψτε με αν τελικά όλοι σκεφτόμαστε καλά πριν ενεργήσουμε θα διαφυλλάξουμε τόσο τον εαυτό μας όσο και τους άλλους. Θα θέσουμε σωστά και ξεκάθαρα όρια που σαν ένα πλέγμα προστασίας θα μας βοηθήσουν να δημιουργήσουμε τη δική μας πραγματικότητα μέσα στην οποία θα κινούμαστε με ασφάλεια και ηρεμία. Οι σχέσεις μας θα είναι πιο υγιής και ισορροπημένες. Θα έχουμε γύρω μας μόνο ανθρώπους που πραγματικά συντονίζονται στο χωροχρόνο μαζί μας και θα βιώνουμε ουσιαστικές και πλούσιες σχέσεις. Ο δρόμος προς την προσωπική εκπλήρωση δεν είναι εύκολος αλλά πραγματικά αξίζει. Αξίζει να ζήσουμε μια ζωή γεματή από τον εαυτό μας.
Με αγάπη για ένα καλύτερο αύριο
Νίκη