Το ταξίδι μου στο χώρο της Ψυχολογίας

Το ταξίδι μου στο χώρο της Ψυχολογίας...

Η διαδρομή μου στο χώρο της Ψυχολογίας ξεκίνησε από τότε που ήμουν περίπου 10 χρονών όταν κάποιος μου δώρισε ένα βιβλίο του Λέο Μπουσκάλια. Ο τίτλος του λεγόταν "να ζεις να αγαπάς και να μαθαίνεις". Μέσα από αυτό το βιβλίο κατάλαβα ότι για να ζεις όμορφα πρέπει κατά κάποιο τρόπο κάποιος να στο μάθει. Επίσης για να ζεις όμορφα πρέπει να αγαπάς και για να αγαπάς πρέπει να μάθεις κάπως να το κάνεις σωστά. Όλα αυτά στο μυαλό μου ως παιδί φάνταζαν υπέροχα. Ένα σχολείο για την αγάπη... Τι όμορφο σκέφτηκα. Και ποιος θα μπορούσε να σε διδάξει την αγάπη? Η ερώτηση αυτή βασάνιζε το μυαλό μου μέχρι και τα χρόνια της εφηβείας. Ώσπου εκεί συνάντησα ένα άνθρωπο σαν πνευματικό πατέρα θα έλεγα. Ένα δάσκαλο με όλη τη σημασία της λέξεως που μου έδειξε μέσα από τα ερωτήματα που μου έθετε πόσο σημαντικό είναι για τον άνθρωπο να σκέφτεται και να μαθαίνει. Να εξερευνά οτιδήποτε μαγικό σε αυτή τη ζωή. Να μάθει να ζει και όχι μόνο μέσα στη χαρά αλλά και στο πόνο την αδικία. Μέσα από την δική του καθοδήγηση έμαθα να θέτω ερωτήματα, να προβληματίζομαι να ΜΑΘΑΙΝΩ... όλα έχουν αξία στη ζωή αρκεί να τα δεις ως άξια πράγματα. Η γέννηση της ψυχολογικής σκέψης στο μυαλό μου είχε ήδη επιτευχθεί. Οφείλω πολλά σε αυτόν τον σπουδαίο άνθρωπο και σε όσα με δίδαξε.

Στην συνέχεια είδα το πρώτο μου θέατρο, έκανα τις πρώτες ανεξάρτητες περιπλανήσεις. Κατάλαβα πιο νόημα είχαν τα μαθηματικά η φυσική αλλά και η ιστορία όπως και η τέχνη στη ζωή μου. Έπειτα πια ήταν ξεκάθαρο. Ήθελα να γίνω Ψυχολόγος. Αυτό ήταν ξεκάθαρα το επάγγελμα που μου ταίριαζε. Το επάγγελμα που ήθελα να ακολουθήσω, μέσα από το οποίο θα έπαιρνα ίσως τις απαντήσεις που αναζητούσα. Τότε εμφυτεύτηκε ένας μεγαλοπρεπής στόχος στο μυαλό μου, μια αποκλειστική διαδρομή που ήθελα οπωσδήποτε να ακολουθήσω. Ήταν κάτι σαν φώτιση, ήταν σαν είχα βρει ένα βαθύτερο νόημα για μένα. Έπρεπε να τα καταφέρω. Και έτσι έγινε. Καθώς μελετούσα τα μαθήματα του σχολικού προγράμματος θυμάμαι πως αυτός ο στόχος τους πρόσδιδε περισσότερο νόημα. Αλλά και τα ίδια τα μαθήματα είχαν νόημα πλέον, απολάμβανα τη διαδρομή, τη μάθηση. Αλλά η αγάπη? Πως θα τη μάθω την αγάπη? Αναρωτιόμουν. Κάθε καλοκαίρι έπαιρνα βιβλία αυτό βοήθειας και αυτοβελτίωσης και μελετούσα με ζήλο. Ήθελα κάπως να φανταστώ τον εαυτό μου ως ψυχολόγο, να φανταστώ πως μπορεί να είναι να διδάσκεις την αγάπη. Άραγε αυτό κάνουν οι επαγγελματίες ψυχολόγοι?

Στην συνέχεια η επιτυχία μπήκα στο πανεπιστήμιο του Ρεθύμνου. Η χαρά μου δεν περιγραφόταν δεν περίμενα ποτέ ότι αισθάνεσαι τόση μεγάλη χαρά όταν τελικά κατακτάς ένα στόχο. Ένα τόσο υψηλό στόχο εσωτερικό. Η πρώτη μέρα στο πανεπιστήμιο ήταν τόσο ενδιαφέρον. Εκεί γνώρισα την επιστήμη. Πώς η ψυχολογία συνδέεται με την έρευνα τη στατιστική την νευροβιολογία. Αλλά περισσότερο έμαθα πράγματα για εμένα. Ήμουν ένας ζωντανός άνθρωπος που ανακάλυπτε εξερευνούσε τον μέσα και τον έξω κόσμο. Έμαθα πως είναι να αγαπάς, να δένεσαι, να απογοητεύεσαι, να τολμάς, να πειραματίζεσαι, να κουράζεσαι, να είσαι ελεύθερος. Σπουδαία μαθήματα για έναν ψυχολόγο. Ένας καθηγητής μου είχε πει ότι ο καλύτερος ψυχολόγος είναι αυτός που έχει ζήσει πάνω από 20 θανάτους και πάνω από 20 γέννες. Και συνέχισε ότι για να γίνουμε καλοί ψυχολόγοι θα έπρεπε να διαβάσουμε ποίηση, φιλοσοφία, μαθηματικά, ιατρική και άλλα θα έπρεπε να ταξιδέψουμε, να τολμήσουμε να ζήσουμε και να προκαλέσουμε τον εαυτό μας. Μόνο έτσι θα τον γνωρίσουμε καλύτερα και θα είμαστε σε θέση να επιτελέσουμε καλύτερα αυτό το επάγγελμα. Λόγια που ποτέ δε θα ξεχάσω και που ήθελα οπωσδήποτε να εφαρμόσω. 

Τέλειωσα τις σπουδές μου σε 4 χρόνια. Ο αποχαιρετισμός ήταν δύσκολος ήταν σαν να αποχωριζόμουν ένα σπουδαίο προσωπικό κομμάτι. Άραγε θα επέστρεφα ποτέ στο φάρο του Ρεθύμνου. Θα επέστρεφα πότε στο προσωπικό ήρεμο Φάρο, στη δική μου πατρίδα? Και όμως θα επέστρεφα. Σε κάθε δύσκολη στιγμή σε κάθε εμπόδιο ψυχικό η πραγματικό θα θέλω πάντα να επιστρέφω εκεί στο προσωπικό μου βασίλειο. Η μάλλον δεν θα φύγω τελικά ποτέ από αυτό το σπιτάκι στο κέντρο του Ρεθύμνου.

Στην συνέχεια επιστροφή στο πατρικό και προετοιμασία για το επόμενο βήμα. Πρέπει να πάω ακόμα παραπέρα . Ποιο θα είναι το επόμενο βήμα? Ξέχασα να προσθέσω το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό. Ήταν στη Πράγα. Τόσο όμορφες εικόνες, το διαφορετικό τόσο υπέροχο. Σε ξυπνάει και σε κάνει να αναθεωρείς ότι έχεις ζήσει. Αξίες, ιδανικά. Επόμενο βήμα μεταπτυχιακό. Οφείλω πολλά στους γονείς μου π μ έδωσαν αυτή τη μοναδική δυνατότητα να έχω την ελευθερία να επιλέξω πώς θέλω να κινηθώ στη ζωή, χωρίς να έχω το άγχος του βιοπορισμού. Ο αγώνας τους να μας εξασφαλίσουν μια άνετη ζωή  μέχρι να σταθώ στα πόδια μου και να μπορέσω να στηρίξω μόνη μου τον εαυτό μου ήταν για μένα, θεωρώ το μεγαλύτερο δώρο που μου πρόσφεραν.  

Επόμενος σταθμός εξερεύνησης λοιπόν το Lancaster, Uk. Ένας χρόνος εκεί ήταν σαν πέντε στην Ελλάδα. Όλα μια πρόκληση για μένα. Ανακάλυψα έναν εαυτό που πρέπει να κινηθεί σε ένα άλλο χωροχρονικό πλαίσιο. Άλλες δυνατότητες και επαφές με ανθρώπους από όλο τον πλανήτη.  Τι όμορφα που είναι να μελετάς και σκιουράκια να ανεβαίνουν στο παράθυρο σου μια βροχερή μέρα, πίνοντας τσάι και μελετώντας την ανθρώπινη μνήμη. Γρήγορη μελέτη και πάθος για εξερεύνηση, Ταξίδια με τρένο με λεωφορείο με αεροπλάνο. Έπειτα μετά από πολλές ακόμα εκπαιδεύσεις και επιμόρφωση πάνω στην λατρεμένη επιστήμη αποφάσισα να βιοποριστώ από το επάγγελμα-χώρο έκφρασης και αυτοεκπλήρωσης σμιλεύοντας τον δικό μου θεραπευτικό χώρο ασφάλειας και ηρεμίας. Ένα χώρο που ήθελα να μοιραστώ με άλλους ανθρώπους ήθελα ότι είχα εισπράξει από το ταξίδι μου στη ζωή, γνώσεις, εμπειρίες, εκπαίδευση να το προσφέρω στον ΑΛΛΟΝ άνθρωπο με βαθιά αγάπη και σεβασμό.

Και έτσι συνεχίζω μέσα από τις υπηρεσίες ψυχολογικής υποστήριξης και συμβουλευτικής προσπαθώ να προσφέρω τον πιο ειλικρινή και ιδανικό εαυτό μου σε συνδυασμό με την εμπειρία και τις γνώσεις μου, σε ανθρώπους που έχουν καταλάβει πόσο σημαντικό είναι να μελετάς τον εαυτό και τις εμπειρίες σου. Μέσα από αυτή τη διερεύνηση νιώθω αυτοεκπλήρωση , νιώθω ότι κάνω κάτι πολύ σημαντικό στη ζωή μου. Διδάσκω την αγάπη, το σεβασμό, την αυτοσυμπόνοια και άλλες τέτοιες σημαντικές αξίες , όπως είναι αυτές της ελευθερίας και της αυτοσυγκράτησης. Και μέσα από τη διδαχή γίνομαι και εγώ καλύτερος άνθρωπος ,προσεγγίζω το ιδανικό μου δουλεύω μαζί με τους συνοδοιπόρους μου και τις εμπειρίες που μου εναποθέτουν όλες αυτές τις αξίες. Αγωνίζομαι για ένα καλύτερο αύριο, για μένα , για τα παιδιά μου αλλά και για τους ανθρώπους που με αναζητούν. Είμαι ευγνώμων που το επάγγελμα μου είναι ένας τόσο ιερός χώρος για μένα και που ταυτόχρονα βάζω το δικό μου λιθαράκι για να γίνει αυτός ο κόσμος λίγο καλύτερος.

Ευχαριστώ