Μπαινοβγαίνοντας στο σχηματικό εαυτό

Μπαινοβγαίνοντας στο σχηματικό εαυτό...

Γιατί άραγε να είναι τόσο δύσκολο να είμαστε ισορροπημένοι και ψυχικά υγιής; Γιατί τόσοι άνθρωποι υποφέρουν από διαγνωσμένες ή αδιάγνωστες ψυχικές αρρώστιες και αυτοάνοσα νοσήματα. Τι είναι αυτό που συμβαίνει και επιβαρύνει τόσο την ανθρώπινη ψυχή, τον τρόπο σκέψης μας, τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά μας; Πάντα με βασάνιζαν αυτά τα ερωτήματα. Άραγε η αιτία να βρίσκεται στα τραύματα και στο απροσδόκητο της ζωής ή στις δυσλειτουργικές σχέσεις μας και στον εσωτερικό μας μονόλογο και στη στάση ζωής μας, στην έλλειψη ουσιαστικής προσπάθειας για ένα καλύτερο είδος ανθρώπου; Μήπως φταίει η τεχνολογία που σαν μάστιγα πολλές φορές μας απομακρύνει από οτιδήποτε πραγματικά ωραίο; Μήπως φταίει η αδυναμία μας να δημιουργήσουμε κάτι καλαίσθητο ή η αδυναμία μας να το δούμε όταν βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας; Ερωτήματα που με βασάνιζαν χρόνια και με βασανίζουν ακόμα.

Πάνω σε αυτά τα ερωτήματα προσπαθώ να δομήσω ένα εσωτερικό ιδανικό κόσμο, προσπαθώ να βοηθήσω τον συνάνθρωπο μου να βρει την εσωτερική του ενέργεια αυτoΐασης και ελευθερίας, προσπαθώ να ονειρεύομαι ένα καλύτερο αύριο αλλά και να κάνω πράξη στη καθημερινή μου ζωή το πρότυπο αυτό ζωής που ενθαρρύνει την ψυχική υγεία και ευδαιμονία. Το εγχείρημα είναι πάρα πολύ δύσκολο. Πολλές φορές απογοητεύομαι, το βάζω κάτω ή και εγκαταλέιπω το σκοπό για λίγο πηγαίνοντας με τη νόρμα και το κατεστημένο. Μέχρι να καταλάβω πάλι, ότι αυτός ο τρόπος δεν είναι ο σωστός και όταν λέω σωστός, εννοώ ο δρόμος που μας οδηγεί στον εαυτό μας και τη πολυπόθητη ψυχική γαλήνη. Γνωρίζω τόσους λίγους ανθρώπους που μπορώ να πω ότι προσεγγίζουν τη ψυχική υγεία ή έστω αγωνίζονται γι’ αυτή. Το γεγονός αυτό πολλές φορές με αποθαρρύνει και με κάνει να μπαινοβγαίνω στον σχηματικό παθολογικό εαυτό μου. Είμαι σίγουρη ότι ο δικός σας σχηματικός εαυτός, εννοώντας ο παθολογικός, τον ονομάζω έτσι καθώς είμαι επηρεασμένη από τη θεραπεία των σχημάτων πάνω στην οποία και εργάζομαι, σας επισκέπτεται συχνά.

Ελπίζω μόνο να μην είναι ο μόνιμος καθημερινός επισκέπτης σας. Εκεί τα πράγματα θα είναι σίγουρα δυσκολότερα. Αναλογίζομαι λοιπόν τι καταστάσεις γενούν και ξυπνούν τον εαυτό μας που είναι ευάλωτος και κακεντρεχής, πολλές φορές απότομος, ηττοπαθής, κακός και ζηλιάρης. Αυτός που μας απομακρύνει κάθε τόσο από τον αυθεντικό αληθινό εαυτό μας. Όταν μας επισκέπτεται ο αυθεντικός, τι ανακούφιση… τι γαλήνη... τι ηρεμία και αισιοδοξία. Αυτή τη στιγμή που γράφω είναι σίγουρα μαζί μου, ο δικός μου αυθεντικός εαυτός. Αν είχα ένα νόημα στη ζωή μου ή έναν ανώτερο σκοπό, τουλάχιστον για τον εαυτό μου, θα ήταν να δημιουργήσω τις συνθήκες στις οποίες ο αυθεντικός και υγειής εαυτός μου να μπορεί να με επισκέπτεται αβίαστα και να μου χαμογελάει. Ξέρετε αυτός ο τόσο εκλεκτός επισκέπτης δεν μπορεί να σας χτυπήσει τη πόρτα αν δεν έχετε διαμορφώσει τις κατάλληλες συνθήκες πρώτα.

Αναφερόμενη στα παραπάνω μου έρχονται στο μυαλό δυο παραδείγματα. Το πρώτο αφορμάται από τη θεωρία της Μαρία Μοντεσσόρι που από τη στιγμή που έγινα μητέρα οι θεωρίες της με έχουν βοηθήσει τόσο πολύ στο να έλξω αυτόν τον λαμπρό επισκέπτη. Η ίδια έλεγε ότι τα παιδιά και οι ικανόητες τους μπορούν να ανθίσουν μόνο σε ένα κατάλληλα στις ανάγκες τους διαμορφωμένο περιβάλλον. Η διαμόρφωση του κατάλληλου περιβάλλοντος σε συνδυασμό με την κάλυψη των αναγκών τους είναι οι δύο σημαντικές συνθήκες για να εμφανιστεί. Δεν εμφανίζεται τυχαία και επίσης εμφανίζεται πολύ σπανία. Χρειάζεται προσπάθεια για να τον δεις κατάματα. Και είναι τόσο φωτεινός. Είναι σαν ήλιος που φωτίζει την καρδιά, το πρόσωπο και το σώμα μας. Είναι τόσο όμορφος, χωρίς να σημαίνει ότι είναι πάντα χαμογελαστός. Μπορεί να είναι μελαγχολικός ή και λυπημένος. Σπάνια είναι θυμωμένος. Θα έλεγα ότι ο θυμός είναι κάτι σαν την ενδιάμεση πύλη. Την πύλη που μπορεί να σας περάσει γρήγορα στο άλλο δωμάτιο. Εκεί που οι συνθήκες κάθε άλλο παρά φροντισμένες είναι. Εκεί που όλα είναι χαοτικά και θολά, λερωμένα, άτακτα. Εκεί που ούτε τα μάτια σου θέλουν να κοιτάξουν. Όταν είμαστε πολύ θυμωμένοι, αγχωμένοι, φοβισμένοι. Εκεί που μπορεί να κοιτάξουμε τον συνάνθρωπο με ζήλια, φθόνο και φόβο. Η ακόμα και κακία. Εκεί που νιώθουμε ταραχή και λογικά μόνο σκοτάδι επικρατεί. Όταν δεν μπορούμε να συγκεντρωθούμε, να μιλήσουμε, να αγκαλιάσουμε ή να επικοινωνήσουμε. Τότε σίγουρα έχουμε περάσει τη πύλη του σχηματικού μας εαυτού. Σίγουρα παραμελήσαμε τις συνθήκες ή αν είμαστε αρκετά μικροί και δεν μπορέσαμε να τις φροντίσουμε οι ίδιοι, κάποιοι άλλοι τις παραμέλησαν για εμάς. Αν νιώθουμε θύματα ή ότι έχουμε εμείς μόνο δίκιο και όλοι οι άλλοι είναι λάθος, αν νιώσουμε προδωμένοι, εγκαταλελειμμένοι και αβοήθητοι, είμαστε στο δωμάτιο του δυσλειτουργικού εαυτού. Σκέψεις παράλογες θα μας επισκεφτούν, θα νιώσουμε αποκωμένοι από τους άλλους και το συναίσθημα θα είναι τόσο δυσφορικό που με δυσκολία θα το αντέχουμε. Όλοι το ΄χούμε νιώσει, όλοι μεταφερόμαστε από τον έναν εαυτό στον άλλο.

Σας προτρέπω να κάνουμε όλοι μαζί ένα βήμα μπροστά, να αρχίσουμε να αναγνωρίζουμε τα σημάδια. Να αποδεχόμαστε ότι περάσαμε τη πύλη. Ύστερα με όσες δυνάμεις μας απομένουν να σκύβουμε με αγάπη πάνω από τον εαυτό μας εκείνη τη στιγμή. Σαν να προσεγγίζουμε ένα φοβισμένο και αδύναμο παιδί. Να τον ρωτάμε τι χρειάζεσαι; Τι έχεις ανάγκη; Tι λαχταρά η ψυχή; Βήμα βήμα μετά να παλεύουμε… να παλεύουμε να βγούμε από τη δίνη.. και να δούμε πάλι τα λαμπερά μάτια και το φως... να τον συναντήσουμε πάλι… ξανά και ξανά... τον πιο λαμπερό και όμορφο εαυτό μας.

Αξίζει το κόπο..

Είμαστε μαζί.

Συμπληρωματικές ερωτήσεις για σκέψη και προβληματισμό.

Ερωτήματα προς τον αληθινό εαυτό και το νόημα της ζωής:

Νιώθετε ότι η ζωή σας έχει ένα ανώτερο νόημα;
Εάν ναι, ποιο είναι αυτό;
Νιώθετε ότι η ζωή σας έχει κάποιο σκοπό και εάν ναι, ποιον;
Έχετε το πρωί που ξυπνάτε ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα μέσα από το οποίο αντλείτε χαρά;
Έχετε έναν συγκεκριμένο μακροπρόθεσμο στόχο τον οποίο θέλετε να κατακτήσετε;

Ερωτήσεις που απευθύνονται στον σχηματικό Εαυτό:

Αισθάνεστε πολλές φορές θύμα των καταστάσεων και των άλλων ανθρώπων;
Αισθάνεστε ότι δύσκολα μπορείτε να εκφράσετε τα συναισθήματα σας;
Αισθάνεστε πολλές φορές κάποιο αίσθημα εγκλωβισμού;
Αισθάνεστε ότι πολύ λίγες φορές νιώθετε χαρά και αυτοπραγμάτωση;
Αισθάνεστε πολλές φορές θυμό;
Αισθάνεστε πολλές φορές ματαίωση;
Δυσκολεύεστε να επικοινωνήσετε ουσιαστικά με τους άλλους ανθρώπους;
Νιώθετε πολλές φορές ζήλια και κάνετε κακές σκέψεις για τον συνάνθρωπό σας;
Δυσκολεύεστε να περάσετε όμορφα με μοναδική συντροφιά τον εαυτό σας;

-- Εάν νιώθετε ότι η ζωή σας δεν έχει κάποιο συγκεκριμένο στόχο, όραμα και νόημα. Εάν νιώθετε ότι ο σχηματικός σας εαυτός και οι αρνητικές ή μη ρεαλιστικές σχηματικές σκέψεις σας βασανίζουν και σας επισκέπτονται συχνά, θα ήταν ωφέλιμο να ζητήσετε τη βοήθεια κάποιου ειδικού Ψυχικής Υγείας.