Niki Chondroudaki

  Μπαινοβγαίνοντας στο σχηματικό εαυτό... Γιατί άραγε να είναι τόσο δύσκολο να είμαστε ισορροπημένοι και ψυχικά υγιής; Γιατί τόσοι άνθρωποι υποφέρουν από διαγνωσμένες ή αδιάγνωστες ψυχικές αρρώστιες και αυτοάνοσα νοσήματα. Τι είναι αυτό που συμβαίνει και επιβαρύνει τόσο την ανθρώπινη ψυχή, τον τρόπο σκέψης μας, τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά μας; Πάντα με βασάνιζαν αυτά τα ερωτήματα.  Άραγε η αιτία να βρίσκεται στα τραύματα και στο απροσδόκητο της ζωής ή στις δυσλειτουργικές σχέσεις μας και στον εσωτερικό μας μονόλογο και στη στάση ζωής μας, στην έλλειψη ουσιαστικής προσπάθειας για ένα καλύτερο είδος ανθρώπου; Μήπως φταίει η τεχνολογία που σαν μάστιγα πολλές φορές μας απομακρύνει από οτιδήποτε πραγματικά ωραίο; Μήπως φταίει η αδυναμία μας να δημιουργήσουμε κάτι καλαίσθητο ή η αδυναμία μας να το δούμε όταν βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας; Ερωτήματα που με βασάνιζαν χρόνια και με βασανίζουν ακόμα.  Πάνω σε αυτά τα ερωτήματα προσπαθώ να δομήσω ένα εσωτερικό ιδανικό κόσμο...

Το ταξίδι μου στο χώρο της Ψυχολογίας... Η διαδρομή μου στο χώρο της Ψυχολογίας ξεκίνησε από τότε που ήμουν περίπου 10 χρονών όταν κάποιος μου δώρισε ένα βιβλίο του Λέο Μπουσκάλια. Ο τίτλος του λεγόταν "να ζεις να αγαπάς και να μαθαίνεις". Μέσα από αυτό το βιβλίο κατάλαβα ότι για να ζεις όμορφα πρέπει κατά κάποιο τρόπο κάποιος να στο μάθει. Επίσης για να ζεις όμορφα πρέπει να αγαπάς και για να αγαπάς πρέπει να μάθεις κάπως να το κάνεις σωστά. Όλα αυτά στο μυαλό μου ως παιδί φάνταζαν υπέροχα. Ένα σχολείο για την αγάπη... Τι όμορφο σκέφτηκα. Και ποιος θα μπορούσε να σε διδάξει την αγάπη? Η ερώτηση αυτή βασάνιζε το μυαλό μου μέχρι και τα χρόνια της εφηβείας. Ώσπου εκεί συνάντησα ένα άνθρωπο σαν πνευματικό πατέρα θα έλεγα. Ένα δάσκαλο με όλη τη σημασία της λέξεως που μου έδειξε μέσα από τα ερωτήματα που μου έθετε πόσο σημαντικό είναι για τον άνθρωπο να σκέφτεται και να μαθαίνει. Να εξερευνά οτιδήποτε μαγικό σε αυτή τη ζωή. Να μάθει να ζει και όχι μόνο μέσα στη χαρά αλλά και στο π...

Ο πραγματικά ελεύθερος εαυτός...   Ένα σημαντικό ερώτημα που αναλογίζομαι συχνά είναι πως θα μπορούσαμε να προστατέψουμε τον εαυτό μας από τους άλλους σημαντικούς ανθρώπους της ζωής μας με τους οποιούς σχετιζόμαστε αλλά και καθοριζόμαστε. Συχνά στις συνεδρίες συμβουλευτικής και θεραπείας οι άνθρωποι έρχονται ανύμποροι και κατακερματισμένοι, συχνά σε ρόλο θύματος να έχουν θυσιάσει όπως οι ίδιοι αναφέρουν, προσωπικά όνειρα θέλω και ελπίδες για να διατηρήσουν σχέσεις αγάπης και αφοσίωσης. Πολύ συχνά αναφέρουν ότι δίνουν πολλά και παίρνουν λίγα. Παραπονιούνται , είναι θυμωμένοι για τη ζωή που δεν μπορούν να ζήσουν επειδή οι άλλοι τους εμποδίζουν, δεν τους αφήνουν , τους πιέζουν ή προβάλλουν πάνω τους απαιτήσεις τις οποίες εκείνοι πρέπει να εκπληρώσουν προκειμένου να διατηρήσουν την αποδοχη, την εκτίμηση ή ακόμα και την αγάπη τους. Υποχωρούν στα δικά τους θέλω, λένε σπάνια όχι και προσπαθούν να μην χαλάνε χατήρια για να ικανοποιήσουν τις προσδοκίες των παιδιών τους, του συζύγου ή τ...

Το τραύμα και η Αντιμετώπιση του... Το παρών άρθρο θα ασχοληθεί με τα πολλαπλά τραύματα που συσσωρεύονται στον ανθρώπινο ψυχισμό μέσα από την κοινωνική αλληλεπίδραση με τα σημαντικά πρόσωπα αναφοράς και συνδιαλλαγής ,υπό το πρίσμα μια δυναμικά εξελισσόμενης προσωπικότητας που δρα και δέχεται ερεθίσματα από τους άλλους και διαμορφώνεται στη πορεία της ζωής ως ένα δομημένο ή αδόμητο ψυχικό όργανο. Η ένταση των τραυμάτων που δεχόμαστε κατά τη διάρκεια της δυναμικής μας αλληλεπίδραση με άλλα σημαντικά πρόσωπα, καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τη διαμόρφωση της προσωπικότητας μας. Η Θεωρία των σχημάτων(Young  J. E. ,  Kiosko J. S. & Weishaar M. E, 2006) πρεσβεύει ότι τα τραύματα αυτά είναι στην ουσία ανικανοποίητες ανάγκες που ποτέ δεν καλύφθηκαν, ειδικότερα στα πρώιμα παιδικά χρόνια κυρίως από τα πρόσωπα ανατροφής, τους γονείς. Αυτά τα ψυχικά τραύματα εκδηλώνονται στην ενήλικη ζωή ως σχηματικές περιοχές στο ψυχισμό μας, δηλαδή ως βαθύτερα αναπτυξιακά τραύματα και...

Το νόημα της ζωής... Σύμφωνα με τις απόψεις του ψυχιάτρου Viktor E. Frankl ,ο οποίος έζησε και υπέφερε από την θηριωδία των στρατοπέδων συγκέντρωσης των Ναζί, η κινητήριος δύναμη και το κίνητρο κάθε ανθρώπου θα πρέπει να είναι η ίδια η αναζήτηση του προσωπικού νοήματος της ύπαρξης αλλά και του ίδιου του νοήματος της αληθινής ζωής.Μια βασική ερώτηση που έθετε στους ασθενείς του ήταν ''Για ποίο ακριβώς λόγο δεν αυτοκτονείτε? Τι είναι αυτό που σας δένει με την ύπαρξη και την ζωή σας και την κάνει να αξίζει για εσάς?'' Αν κάτσουμε και στοχαστούμε πάνω σε αυτό το ερώτημα θα καταλάβουμε ποίο είναι το βασικό κίνητρο για τη ζωή μας και για πιο λόγο αξίζει ο καθένας μας να πολεμήσει σε αυτή τη ζωή καθώς και να αντέξει το πεπερασμένο της ύπαρξης ζώντας κάθε στιγμή με νόημα. Η υπαρξιακή ψυχολογία ασχολείται με τέτοιου είδους ερωτήματα , όπως επίσης και πολλοί σπουδαίου φιλόσοφοι και στοχαστές όπως ο Albet Camus. O τελευταίος μέσα από τα δοκίμια αλλά και τα μυθιστορήματα ...

Memories... As a person I like to tinke r my memories and I love doing flash backs to my personal story. I like to think about my past and contemplate actively on that. As I recall my past experiences positive or negative, I rewrite my personal story and make it a part of my current self. Memories always fascinated me. The world of our memories false or real represents our personal stories and the retrieval process make us capable of living our lives again and again. By retrieving a memory we transform it and actively reform it in a way that it can be useful for us for the time we retrieve it. On the other hand the way we retrieve a past event could possibly be traumatic in the present vulnerable self. So our memories have the power to transform our personality and finally create our future ideal or traumatised self. For example, in quarantines days I observe a lot of people find a safe refuge in their memories. In social media many people try to connect with others through ...